პორტატული USB Flash მოწყობილობები ხშირად ხდება ათასნაირი ვირუსის გავრცელების მიზეზი და IT სპეციალისტებისათვის დიდ თავის ტკივილს წარმოადგენს. უყურადღებო და დამწყები მომხმარებლების „დახმარებით" ვირუსები მარტივად მიგრირებენ ერთი კომპიუტერიდან მეორეში და თავიანთ „ბნელ" საქმეს წარმატებით აკეთებენ.
კომპიუტერის დაცვა დაავადებული USB მოწყობილობის მიერთებისაგან შესაძლოა მხოლოდ რადიკალური მეთოდებით, როგორიცაა ზოგადი აკრძალვა აღნიშნული ინტერფეისის გამოყენებაზე, მაგრამ ამ შემთხვევაში გაითიშება ყველა სხვა დანადგარიც, რომელთა ფუნქციონირებისათვისაც USB მიერთება სავალდებულოა. გაგეთიშებათ სკანერი, პრინტერი, ვებ კამერა და ასე შემდეგ.
მსგავსი „აპოკალიფსური" სცენარისაგან თავდასაცავად შექმნილია მრავალი პროგრამა, რომელიც მეტ-ნაკლები წარმატებით ართმევს თავს დაკისრებულ მოვალეობას.
მათ შორისაა მინი-უტილიტა USB Disk Access Manager. ამ მარტივი და სრულიად უფასო პროგრამის დახმარებით შესაძლებელია „ფლეშკა" Read only რეჟიმში გადართვა და თანაც ისე, რომ აიკრძალოს ინფორმაციის გადატანა ფლეშკიდან – ვინჩესტერზე ან პირიქით. გარდა ამისა, მსგავსი მოწყობილობების ცნობადობის საერთოდ გათიშვაცაა შესაძლებელი, რაც არანაირად არ აისახება სხვა პერიფერიული დანადგარების მუშაობაზე. საჭიროებისამებრ შეგვიძლია სრული წვდომის აღდგენა, მაგრამ საეჭვო USB მატარებლებთან ჯობია თავი დაიზღვიოთ და დაცვა გაააქტიუროთ.
მახსოვს დრო, როდესაც „ფლეშკები" ახალი შემოსული იყო და ყველა მათგანი აღჭურვილი იყო მცირედი გადასართავით, რომლის მეშვეობითაც ინფორმაციის მატარებელი მექანიკურ დონეზე ხდებოდა დაცული გარეგანი არასანქცირებული წვდომისაგან, ანუ მექანიკური Read only-თან გვქონდა საქმე (მსგავსი ჯამპერი თანამედროვე SC ბარათებზე ჯერ კიდევ ფუნქციონირებს). თუ რატომ გაუქმდა აღნიშნული, მეტად პრაქტიკული საშუალება, ჩემთვის ყოვლად გაუგებარია, რადგან ასეთი დაცულობის პირობებში საერთოდ აღარც შეიქმნებოდა ავტომატური ჩაწერის ფუნქციის ვირუსები და ცხოვრება მცირედად, მაგრამ მარტივი იქნებოდა. შევეშვათ ლირიულ გადახვევას და ისევ USB Disk Access Manager-ს დავუბრუნდეთ.
